Wernisaż, czyli jak się zmierzyć z wydarzeniem kulturalnym.

Pomiędzy zszywaniem poszczególnych elementów sukni studniówkowej mej siostry w tak zwanym międzyczasie, pojawiła się, jakże zacna, okazja odreagowania w kulturalny i szlachetny sposób.

Wiem, wiem że Wasza ciekawość jest ogromna co ta moja siostra kochana wybrała, jaką suknię szyć mi kazała, lecz taka mała wyprawa na wydarzenie artystyczne też mi się przyda.

Już mówię w czym rzecz.

Koleżanka zaprosiła mnie na… wernisaż. Tak wernisaż. Tu pewnie nastąpi mała konsternacja i myśli typu: sztuka, wystawa, wernisaż!!! Rety, rety, jejku, jejku z czym to zjeść, strach się bać i strach podejść. Wielu z nas tak uważa. Traktujemy galerie sztuki jak miejsce drętwe, które zaprasza do siebie tylko wybranych. Otóż nie, stanowczo nie i jeszcze raz nie!

Galeria Sztuki to świetne miejsce dla każdego. To miejsce spotkań ze sztuką i tą dawną, i tą nowoczesną, to spotkania z artystami, to rozmowy, nowe kontakty, znajomości, to inny świat, świat wrażliwców i często dobrego, i co warto podkreślić darmowego wina!

Wczoraj takiż oto wernisaż swą osobą nawiedziłam.

W zaprzyjaźnionej galerii, która stanowi całkiem ciekawy wpis w moim dotychczasowym Curriculum Vitae. Na zaproszenie mojej dobrej koleżanki, której sposobem na mobilizację mej osoby do działania było zdanie: przyjeżdżaj będzie wino!

Hi hi wie jak mnie podejść. Wspomnę tylko na marginesie, że koneserem win wszelakich, oby tylko czerwonych, jestem ogromnym a ona o tym wie. Często zdarza jej się wykorzystać ten fakt gdy tylko moją osobą zawładnie bezwzględne lenistwo.

No i pojechałam!

Ale zanim pojechałam to się, przecież w coś odpowiednio ubrać i przygotować musiałam, i tak o to przedstawię Wam kilka galeryjnych etykiet wernisażowych.

Primo:

Otóż o ile nie idziemy na wystawę sztuki twórców klasycznych, o tyle nasz ubiór nie musi być aż tak dystyngowany. Wystarczy, że włożymy na siebie szmatki nieco bardziej schludne niż codzienne odzienie. Co bardziej odważni mogą pokusić się o mocniejszy wyraz swojej osobowości i indywidualizm swój podkreślić nieco bardziej spersonalizowaną stylizacją. Ogólnie co w duszy gra, w końcu to sztuka, a tu wszystko wolno i wszystko da się w odpowiedni sposób argumentować.

Secondo:

Artyści to emocjonalne dusze, nie należy ich ranić swoją krytyką. Takie rany goją się w ich przypadku bardzo długo a wszelkie negacje ich dziecka czyli dzieła mogą skończyć się tragicznie. Zatem o prezentowanych dziełach wypowiadamy się raczej pozytywnie. Jeśli zaś artystyczne wytwory nie przypadną nam do gustu możemy z wernisażu ulotnić się niczym kamfora i raczej nikt tego faktu nie zauważy, także bez obaw.

Terzo:

Po degustację sięgamy po oficjalnych przemówieniach kuratorów i samych artystów. Gdy Ci zakończą swoje rozważania można skosztować tego co niekiedy trzymało nas w tak ogromnej cierpliwości do końca.

Quarto e ultimo:

Warto mieć jakiś upominek dla artysty, chociaż galerie i kuratorzy dbają o swoich podopiecznych i są zabezpieczeni w ten rodzaj podziękowań, jednak gdybyśmy chcieli dodatkowo wyrazić swój podziw dla twórcy i jego dzieł możemy, również dołożyć się do tych podziękowań choćby słowem uznania i krótką indywidualną rozmową.

Zatem nie bójmy się odwiedzać, zwiedzać i przybywać na wydarzenia artystyczne jeśli nie szuka to może chociaż dobre wino zostanie nam w pamięci. Jednym zdaniem zawsze warto!

P.S.

Tematem wystawy była ceramika artystyczna. Znana, ceniona i lubiana na całym świecie, i co najważniejsze z miejsca mego urodzenia czyli z Bolesławca, miasta ceramiką słynącego.